Greenmorning czyli warsztaty kulinarne z Kingą Błaszczyk-Wójcicką

   Są osoby, których spotkanie jest jak otrzymanie klucza do zamkniętych dotąd drzwi. Których obecność jest obietnicą dostępu do wyższego kręgu wtajemniczenia. Są jak łyk mocnej, aromatycznej, pobudzającej kawy.

Gdy w ubiegłym roku przypadkowo trafiłam na greenmorning.pl, wpadłam w zachwyt. Im dłużej oglądałam zdjęcia, głos we mnie nachalnie szeptał "też tak chcę". Później doczytałam o możliwości uczestnictwa w warsztatach fotografii kulinarnej sam na sam i myśl ta zaczęła kiełkować w głowie. A w grudniu pojawił się konkurs na fb, gdzie nagrodą były właśnie takie warsztaty. I kiedy wróciłam z drezdeńskiego jarmarku i zobaczyłam, że to mnie przypadł w udziale, nie mogłam się doczekać.
Tak to końcem stycznia dotarłam do Kingi Błaszczyk-Wójcickiej i spędziłam w Jej towarzystwie wiele godzin. Byłam tak przejęta, że bojąc się spóźnić, już po 4 znalazłam się w Warszawie (w związku z czym meldując się pod wskazanym adresem musiałam wyglądać jak zombi, a już na pewno tak wyglądałam jak wróciłam do Warszawy i spojrzałam w lustro ;).

Dla wielu Kinga to niekwestionowany autorytet w dziedzinie estetycznej fotografii kulinarnej, balansującej na krawędzi malarskiego obrazu a wysmakowanego, doprowadzonego do perfekcji kadru. Tu żaden okruszek nie jest przypadkowy, a każde zdjęcie to apetyczna opowieść z kropką nad "i" czy, jak bardziej w tym wypadku adekwatnym określeniem, "z wisienką na torcie". Jej fotografie to wysmakowane połączenie kulinarnej alchemii, artystycznego spojrzenia i psychologii (spójrzcie sami na zdjęcia w galerii flickra, nie można oderwać od nich wzroku, tylko bynajmniej nie należy zaglądać z pustym żołądkiem ;). Nic dziwnego, że wiele czasopism i firm zabiega o współpracę (ma za sobą bardzo udaną kampanię m.in.dla firmy Duka czy współpracę z magazynem Voyage).

Kinga jest osobą, która chce i potrafi dzielić się posiadaną wiedzą w taki sposób, że człowiek ma poczucie jakby dostąpił oświecenia i nagle odkryto przed nim kolejne arkana magii.
To także osoba, której filozofia życia jest mi bardzo bliska. A historie, które opowiada w realu i które przemycana na blogu między przepisami, aż proszą się o wydanie książki.

Jako nauczyciel omawia zasady kompozycji z taką pasją i energią, że chłonęłam każde słowo, nie czując żadnych fizjologicznych potrzeb, mimo iż normalnie bez 3 kaw nie funkcjonuję przytomnie. Przekonała mnie do używania statywu (ten zakup wciąż przede mną ). Zdradziła wiele ze swojego warsztatu, za co jestem niezmiernie wdzięczna i choć raczej nie zostanę blogerką kulinarną (chociaż...nigdy nie mówi nigdy ;), może uda się czasem choć jakiś apetyczny obrazek w domowym zaciszu wykrzesać, zamiast wędrować z przysmakami na pobliską ławkę lub wspinać się po drabinie na strychu, w poszukiwaniu światła.

W końcu jak się uczyć, to od najlepszych ;).

P.S. Więcej o warsztatach kulinarnych znajdziecie tu i polecam śledzenie greenmorningowego profilu na fb, może i Wam się uda ;). 

       A kolaż powstał ze zdjęć, które powstały długo przed warsztatami ;)